In het nestje op een zijtak\r\nvan de meidoorn naast ons huis\r\nzit iets wat duif wil wezen:\r\neen snavel, poten en wat pluis.\r\n\r\nZijn moeder roekoet van beneden\r\nwaarom het zo lang duren moet.\r\nSimpel koeren: zij kan vliegen.\r\nHet moet wel in één keer goed.\r\n\r\nHet jonge duifje wappert even\r\nals een soort van laatste test.\r\nEn laat zich vallen in het diepe:\r\nVerder, verder van het nest.\r\n\r\nNet voor het dier te pletter valt\r\nvouwt hij zijn vleugels open.\r\nWat ben ik blij dat mama mij\r\nalleen heeft leren lopen!\r\n\r\n© Linda Vogelesang\r\n\r\nDit gedicht is verschenen in:\r\nIk wil een naam van chocola, Uitgeverij Querido, 2009